Apr
2
DE WIJK - Toen vorige week in verzorgingshuis ‘Dunninghe’ de maatregelen bekend werden gemaakt met betrekking tot de uitbraak van het coronavirus (volgens het woordenboek ‘De Dikke van Dale’ is een virus een ziekteverwekker, die vele malen kleiner is dat de kleinste bacterie!), was de reactie van onze oudere bewoners van Dunninghe bewonderenswaardig!
Geen paniek of gezeur over het feit dat er niet meer gemeenschappelijk gegeten of koffie gedronken kan worden, nee, men keek alsof men wilde zeggen: ‘Je maakt ons ouderen de kachel niet meer aan! Wij hebben al zoveel in ons leven meegemaakt!
Ga maar na: De Tweede Wereldoorlog, sommigen van ons zelfs de Eerste Wereldoorlog, de Spaanse Griep, de Pest en vele andere rampen’. En men keerde (met rollator) weer terug naar de eigen kamer om op televisie te zien hoe onze overheid hartstochtelijke pogingen doet om deze ramp, (want dat is het, zowel humanitair als economisch!) zo goed mogelijk over ons heen te laten komen. Een van de ouderen riep bij het naar binnen gaan van zijn kamer nog de mooie woorden van het lied, van de mijn veel te jong overleden collega Ede Staal: ‘Het is nog nooit zo duuster west, of het wot ok weer licht’! Een prachtige levenshouding zo naar het eind toe!
Deze Coronavirusramp laat ons natuurlijk wel weer zien, dat we als mens ongelooflijk nietig zijn op deze aarde. We denken, dat we met het gooien van atoombommen, of het afschieten van geleide projectielen, of bouwen van muren (om asielzoekers tegen te houden!) ons veilig kunnen voelen!! Totdat zo’n klein ‘virusje’ ons weer met beide benen op de grond zet! Misschien is de hierboven genoemde houding van de ouderen wel de beste manier om te overleven! K.W.W. (dat betekent: Kieken, wat ’t wordt!)
Jan Tijink,
Prins Clauslaan 50 De Wijk
Ga maar na: De Tweede Wereldoorlog, sommigen van ons zelfs de Eerste Wereldoorlog, de Spaanse Griep, de Pest en vele andere rampen’. En men keerde (met rollator) weer terug naar de eigen kamer om op televisie te zien hoe onze overheid hartstochtelijke pogingen doet om deze ramp, (want dat is het, zowel humanitair als economisch!) zo goed mogelijk over ons heen te laten komen. Een van de ouderen riep bij het naar binnen gaan van zijn kamer nog de mooie woorden van het lied, van de mijn veel te jong overleden collega Ede Staal: ‘Het is nog nooit zo duuster west, of het wot ok weer licht’! Een prachtige levenshouding zo naar het eind toe!
Deze Coronavirusramp laat ons natuurlijk wel weer zien, dat we als mens ongelooflijk nietig zijn op deze aarde. We denken, dat we met het gooien van atoombommen, of het afschieten van geleide projectielen, of bouwen van muren (om asielzoekers tegen te houden!) ons veilig kunnen voelen!! Totdat zo’n klein ‘virusje’ ons weer met beide benen op de grond zet! Misschien is de hierboven genoemde houding van de ouderen wel de beste manier om te overleven! K.W.W. (dat betekent: Kieken, wat ’t wordt!)
Jan Tijink,
Prins Clauslaan 50 De Wijk
0 Trackbacks